Rozdział 21

- Masz wybór! Możesz mnie zabrać ze sobą. Możemy poprosić Abe'a o pomoc. Jest tyle możliwości, ale nie pan groźny rosjanin musi wszystko robić sam. - byłam na niego wściekła, jak on mógł się tłumaczyć brakiem wyboru.

- Czemu jesteś taka uparta?! Jadę z twoim wujem, nic się nie stanie. Dlaczego tak bardzo chcesz ze mną jechać? 

- BO NIE MOGĘ CIĘ ZOSTAWIĆ! Dopiero co mi się oświadczyłeś, a teraz wyjeżdżasz. 

Ktoś nagle zapukał do drzwi. 

- Otwarte. - zawołał Dimitr 

Do pokoju wszedł jakiś dhampir.

- Pan Abe prosi, by był pan za 30 minut płycie startowej.

- Dobrze. 

Dhampir wyszedł, a ja zaczęłam pakować moje rzeczy do torby Dimitra. 

- Przestań! - zaczął wyjmować to co włożyłam. - Uspokoisz się wreszcie? Tak chcesz się pożegnać? Kłócąc się? Musisz zawsze zachowywać się jak dziecko?! 

Ostatnie słowa mnie zabolały. Od tak dawna nie zachowywałam się jak dziecko. Ciągle dbam o Lissę, dbam o wszystko. Byłam gotowa poświęcić życie za nią. A on mówi, że zachowuję się jak dziecko? 

- Rose nie to miałem na myśli... - chyba dopiero teraz dotarło do niego, co powiedział.

- Miesiąc temu poświęciłam życie dla przyjaciółki, prawie zginęłam, a Ty uważasz, że jestem dziecinna? Mój wróg, któremu zabiłam brata, chcę się na mnie zemścić. Żeby to zrobić, próbuje się ciebie pozbyć. A ty się dziwisz, że nie chcę cię puścić samego?

Nic nie powiedział, tylko podszedł i mnie pocałował. To był długi, namiętny pocałunek. Jego miękkie usta na moich były tym, czego oboje teraz potrzebowaliśmy. 

- Wybacz. - wyszeptał, gdy już przestaliśmy się całować. 

Dimitr dokończył pakowanie, a ja poszłam zrobić mu coś do jedzenia na drogę. Może i byłam wściekła za to, że postanowił zostawić mnie tutaj. Ale miał też sporo racji. Martwa nie przydam sie Lissie. A Robertowi tylko na tym zależy. 

***

- Jak się czujesz? - spytała Lissa.

Siedziałyśmy właśnie w jej różowo- niebieskim pokoju. Dimitr wyleciał parę godzin temu. Abe dał mu telefon, żeby mógł do mnie dzwonić w każdej chwili. Umówiliśmy się, że zadzwoni jak dolecą.

- Wszystko okej. - powiedziałam uśmiechając się.

- Nie musisz kłamać. - Lissa wiedziała dokładnie jak się czuję, mogła to sprawdzić dzięki odbudowaniu naszej więzi.

- Wiem ale... Poczekam aż zadzwoni. A tak ogólnie, to kiedy Christian Ci się oświadczy?

- No wiesz, my nie rozmawialiśmy jeszcze o ślubie, tak na poważnie. Pewnie nie długo czeka, aż wszystko ucichnie i Robert zostanie odnaleziony.

- Lissa... Wiesz, ze będziesz musiała go skazać. 

- Wiem, i zrobię to z wielką chęcią. - przyjaciółka uśmiechnęła się do mnie. 

Nagle ktoś zapukał do drzwi. 

- Proszę wejść. - powiedziała formalnym tonem.

Do pokoju wszedł strażnik i młody moroj. Widziałam go już kiedyś, ale nie mogłam sobie przypomnieć, gdzie to było. Moroj ukłonił się.

- Wasza Wysokość. Nie chciałbym przeszkadzać, ale jest pewien problem.

- Jaki problem?

- Otóż, Rada, chce wycofać dekret o związkach strażników.

- A czemuż to? - Lissa mówiła spokojnie, opanowanym tonem, a we mnie już wrzało.

- Dwójka strażników dzisiaj ogłosiła, że są razem i wyjeżdżają, pozostawili rodzinę bez opieki....

- Kiedy to się stało? 

- Dwie godziny temu. Oni... zostali zaatakowani, przez strzygi.

- DLACZEGO NIKT MNIE NIE POINFORMOWAŁ?! - teraz Lissa była wściekła.

---------------------------------------------------------------------------

Wybaczcie, że post ukazał się dopiero dzisiaj. Ale teraz posty będą tylko w weekendy. Mam jeszcze parę pomysłów na opowiadania, jeden już nawet realizuję, dwa kolejne są w przygotowaniu. Mam nadzieję, że rozdział się podoba. Z racji, że rozdziały będą tylko w weekend, będą one dłuższe.

Jeżeli ktoś jest zainteresowany, zapraszam ^^  https://www.wattpad.com/myworks/59611217-wilk

Jest to jedna z historii, którą zaczęłam pisać. 

Czekam na wasze opinie co do dwudziestego pierwszego rozdziału :*